There is a lot of attention in the Malacca general election on “political frogs” but there is no proper discussion on political principles and integrity as if it is a sin and an unpardonable crime to change political parties.

Winston Churchill changed political parties twice, firstly as a Conservative when he first became Member of Parliament in 1901, but he became a Liberal in 1904 protesting against “protectionism” in the Conservative Party. In 1923, he returned to the Conservative Party in protest against Liberal-Labour co-operation.

Was Churchill wrong? I would not say so, as Churchill’s political shift was one of principle and he was prepared to face the verdict of the electorate.

This was why when I suggested in Parliament on March 21, 1978 for a law to prevent party-hopping, I said:

“The defection of MPs or State Assemblymen from parties on whose ticket they got elected is most undesirable and unethical, because they are elected not because of their personal qualities but because of the Party they represent. Such practices also permit elected politicians to be bought and sold as if they are on the market place.

“If an elected MP resigns or is expelled from the Party on whose ticket he was originally elected, then he should resign his seat and cause a by-election to be held.

“If the resignation and expulsion is over a matter of political principle which has the support of the people, then the MP or State Assemblyman concerned should have no qualms about getting re-elected.”

During my first five years as MP for Bandar Melaka and DAP Secretary-general, I went through a baptism of fire.

At that time, “political frogs” were the currency of the day, and one third of 13 DAP MPs and 31 State assemblymen elected in the 1969 general election eventually defected, falling victim to the Barisan Nasional tactics of inducement or pressure of intimidation. One defected DAP MP rose to become a full MCA Minister.

There was a serious attempt to fulfill the prediction of a senior government leader in the early seventies that the DAP was “one foot in the grave”, especially after I rejected the MCA overture in 1971 to dissolve the DAP to join the MCA for a few DAP leaders to become Ministers and Deputy Ministers.

I had no hesitation in rejecting the MCA overture to become a Minister when I was only 28 years old, for I do not believe defections and betrayals of political principles were the ways to achieve the DAP’s Malaysian First objective.

DAP was not a political party for the Chinese, but a political party for all Malaysians – a principle which we hold strong and dear, whatever the political vicissitudes.

But the commitment of party leaders and members to the Malaysian First objective and not to Malays first, Chinese first, Indians first, Kadazans first or Ibans first, held the party together and we have grown from strength to strength.

Former Prime Minister Muhyiddin Yassin said in an online address for the Malacca polls on Facebook last night that he made the decision to set up Bersatu because the situation of the country was “ bad because of the kleptocracy issue”.

He said he was the man behind the formation of Bersatu and not former Prime Minister and party chairman, Dr. Mahathir Mohamad.

This reminded me of the cloak-and-dagger meeting with Muhyiddin Yassin on 25th July 2016 at Le Meridien Hotel where Muhyddin solicited DAP’s support for him to become the Prime Minister.

I declined to do so as the DAP was committed to Anwar Ibrahim as the Prime Minister candidate.

I am most interested in Muhyiddin’s “confession” last night for it was powerful testimony of Muhyiddin’s betrayal of Pakatan Harapan manifesto to rebuild the nation and fulfil the hopes of the people

Muhyiddin said Bersatu joined forces with Pakatan Harapan (PH) to have a formidable political coalition that could topple the then ruling Barisan Nasional government.

That eventually turned into reality when PH ousted BN in the 14th general election in 2018.

But Muhyiddin never really believed in the Pakatan Harapan general election manifesto as it was only a sleight-of-hand for Muhyiddin to deceive the voters.

With Muhyiddin egging Mahathir to abandon the Pakatan Harapan manifesto, now I understand why the then Pakatan Harapan Prime Minister said at the time that the PH manifesto was not a bible but only a guide and the series of very un-Pakatan Harapan actions like the arrest of DAP elected representatives for trumped-up connection with Tamil Tiger terrorism in Sri Lanka.

Muhyiddin also said last night he was not vindictive and allowed an UMNO man to replace him as Prime Minister of Malaysia.

Muhyiddin said despite having a choice to dissolve the government and call for fresh elections after losing the majority in Parliament, he went against the option of dissolution and, instead, nominated Umno’s Ismail Sabri Yaakob as the next prime minister.

He said one of the reasons was that he did not want the opposition, led by Pakatan Harapan, to come back into power.

May be Muhyiddin should state whether he will continue to support Ismail Sabri as Prime Minister if Bersatu is completely wiped out by UMNO in the Malacca general election on Nov. 20?

(Second article in eight-part series by DAP MP for Iskandar Puteri Lim Kit Siang on “My Years in Malacca” on Friday, 12th November 2021)

Adakah Muhyiddin akan terus menyokong Ismail Sabri sebagai Perdana Menteri sekiranya Bersatu dikalahkan sepenuhnya oleh UMNO dalam PRN Melaka?

Banyak tumpuan kini diberikan kepada “katak politik” dalam Pilihan Raya Negeri Melaka, tetapi masih tidak ada perbincangan bermakna mengenai prinsip dan integriti dalam berpolitik, seakan-akan perbuatan menukar parti politik ini satu dosa yang tidak boleh diampunkan.

Winston Churchill bertukar parti politik dua kali, pertama kali sebagai seorang ahli Parti Konservatif semasa beliau mula Ahli Parlimen pada tahun 1901, beliau kemudiannya bertukar ke parti Liberal pada tahun 1904 kerana membantah dasar “perlindungan” dalam Parti Konservatif. Kemudian pada tahun 1923, beliau kembali ke Parti Konservatif kerana membantah gabungan kerjasama parti Liberal-Buruh.

Adakah Churchill salah dalam berbuat demikian? Saya akan katakan tidak, kerana peralihan politik beliau ini berasaskan kepada prinsip beliau dan beliau bersedia untuk berhadapan dengan pilihan para pengundi.

Kerana inilah semasa saya cadangkan di Parlimen pada 21 Mac 1978 supaya satu undang-undang diadakan untuk mengelakkan perbuatan lompat parti, saya katakan:

“Pembelotan seorang Ahli Parlimen atau Ahli Dewan Undangan Negeri daripada parti yang memberikan mereka tiket untuk bertanding adalah satu perkara yang amat tidak diingini dan tidak beretika, kerana mereka diundi bukan semata-mata atas kualiti peribadi mereka, tetapi juga atas tiket parti yang diwakili mereka. Perbuatan seperti ini juga membolehkan ahli politik dijual beli seolah-olah mereka ini barangan di pasar.

“Sekiranya seorang Ahli Parlimen meletakkan jawatan atau dibuang daripada parti yang mana beliau bertanding sebelum ini, maka beliau perlulah mengosongkan kerusi beliau untuk memberi laluan kepada satu pilihan raya kecil. Sekiranya peletakan jawatan atau pemecatan itu berlaku di atas sebab-sebab prinsip politik yang disokong oleh rakyat, wakil rakyat tidak sepatutnya perlu bimbang mengenai peluang beliau untuk diundi semula.”

Dalam lima tahun pertama saya sebagai Ahli Parlimen Bandar Melaka dan Setiausaha Agung DAP, saya telah melalui pelbagai ujian.

Pada masa itu, “katak politik” boleh dikira sebagai matawang dan satu pertiga daripada 13 orang Ahli Parlimen dan 31 ADUN DAP dalam Pilihan Raya Umum 1969 akhirnya membelot, menjadi mangsa kepada taktik sogokan atau tekanan ugutan Barisan Nasional. Seorang MP DAP yang melompat parti ini akhirnya menjadi seorang Menteri MCA.

Terdapat cubaan serius untuk menzahirkan jangkaan seorang pemimpin kanan kerajaan pada awal tahun 70-an yang mengatakan DAP ini “sudah sebelah kaki di dalam kubur”, terutamanya selepas saya menolak tawaran MCA supaya DAP dibubarkan dengan menyertai MCA untuk beberapa orang pemimpin DAP menjadi Menteri dan Timbalan Menteri.

Saya tidak mempunyai sebarang perasaan ragu-ragu untuk menolak tawaran MCA untuk menjadi seorang Menteri semasa saya hanya berusia 28 tahun sewaktu itu, kerana saya tidak percaya pembelotan dan pengkhianatan prinsip politik adalah caranya untuk mencapai cita-cita Malaysian First.

DAP bukanlah sebuah parti politik orang Cina, sebaliknya, parti politik untuk semua rakyat Malaysia — inilah prinsip yang kami pegang erat, biar apa pun cabaran politik yang dihadapi.

Komitmen pemimpin dan ahli-ahli parti kepada prinsip Malaysian First — bukannya meletakkan identiti perkauman, Melayu, Cina, India, Kadazan, atau Iban dahulu — inilah yang menyatukan parti dan memberikan kekuatan untuk kita terus berkembang.

Mantan Perdana Menteri, Muhyiddin Yassin, telah mengatakan dalam satu sidang secara maya untuk PRN Melaka di laman web Facebook malam semalam yang keputusan untuk membentuk Bersatu adalah kerana keadaan dalam negara sedang “teruk akibat isu kleptokrasi”.

Beliau mengatakan yang beliaulah orang disebalik pembentukan Bersatu dan bukannya mantan Perdana Menteri merangkap pengerusi Bersatu, Dr Mahathir Mohamad.

Perkara ini mengingatkan saya kepada mesyuarat “gunting dalam selimut” bersama dengan Muhyiddin Yassin pada 25 Julai 2016 di Hotel Le Meridien di mana Muhyiddin cuba mendapatkan sokongan DAP untuk membolehkan beliau menjadi Perdana Menteri.

Saya menolak untuk berbuat demikian, kerana DAP komited dengan keputusan untuk Anwar Ibrahim menjadi calon Perdana Menteri.

Saya amat tertarik dengan “pengakuan” Muhyiddin malam semalam kerana ia merupakan satu pengakuan pengkhianatan Muhyiddin terhadap manifesto Pakatan Harapan untuk membina semula negara dan memenuhi harapan rakyat.

Muhyiddin mengatakan Bersatu menyertai Pakatan Harapan (PH) untuk membentuk gabungan politik yang kuat yang boleh menumbangkan kerajaan Barisan Nasional.

Perkara ini menjadi realiti apabila PH menumbangkan BN dalam PRU 14 pada tahun 2018.

Tetapi Muhyiddin tidak pernah percaya kepada manifesto pilihan raya Pakatan Harapan ini, manifesto ini hanyalah satu muslihat bagi beliau untuk menipu pengundi.

Dengan Muhyiddin mendesak Mahathir untuk mengabaikan manifesto Pakatan Harapan, saya kini faham mengapa Perdana Menteri Pakatan Harapan ketika itu mengatakan yang manifesto PH ini bukanlah sebuah kitab suci, sebaliknya hanya merupakan satu panduan, dan juga tindakan-tindakan yang bertentangan dengan semangat Pakatan Harapan seperti penangkapan wakil rakyat DAP atas dakwaan dibuat-buat mengenai kaitan dengan aktiviti keganasan Tamil Tiger di Sri Lanka.

Muhyiddin juga mengatakan malam semalam yang beliau tidak berdendam dan membenarkan seorang pemimpin UMNO untuk menggantikan beliau sebagai Perdana Menteri Malaysia.

Muhyiddin mengatakan, walaupun berhadapan dengan pilihan di antara membubarkan parlimen dan membuka jalan untuk pilihan raya baharu selepas kehilangan majoriti di Parlimen, beliau menolak jalan pembubaran, sebaliknya mencadangkan nama Ismail Sabri dari UMNO untuk memimpin sebagai Perdana Menteri baharu.

Beliau mengatakan salah satu sebabnya adalah beliau tidak mahu pembangkang, yang diketuai oleh Pakatan Harapan, untuk kembali berkuasa.

Mungkin Muhyiddin patut menyatakan sama ada beliau akan terus menyokong Ismail Sabri sebagai Perdana Menteri sekiranya Bersatu dikalahkan sepenuhnya oleh UMNO dalam PRN Melaka pada 20 November ini?

(Artikel kedua daripada lapan artikel oleh Ahli Parlimen DAP Iskandar Puteri, Lim Kit Siang tentang “Tahun-tahun saya di Melaka” dikeluarkan pada hari Jumaat, 12 November 2021)