Since the jailing of Najib Razak for the monstrous mega 1MDB financial scandal with the dismissal of his appeal by the Federal Court on 23rd August 2022, I have been wrestling with the question:
Whether the jailing of former Prime Minister Najib Razak is the tipping point for Malays in the country, who form the dominant majority in Malaysia, to realise that we must all become Malaysian First, and not Malay first, Chinese first, Indian first, Kadazan first or Iban first if Malaysia is to succeed as a world-class great nation?
The DAP has two tasks, firstly, to convince the non-Malays in Malaysia to be Malaysian First – not to surrender their ethnic and cultural identities, but to be Malaysian First and Chinese, Indian. Kadazan or Iban second. This commitment can revert back from Malaysian First to Chinese First, Indian First, Kadazan First or Iban First and it essential that this commitment of Malaysian First remain unchanged and unswerving.
But this is inadequate or insufficient if we cannot persuade the Malays, who enjoy dominant majority, to be Malaysian First.
Then we come to the second task, to convince the Malays in the country to be Malaysian First and Malay second.
We have succeeded in the first task but so far failed in the second task.
“Tipping point” has been defined as “the point at which a series of small changes or incidents becomes significant enough to cause a larger, more important change” or “ a time during an activity or process when an important decision has to be made or when a situation changes completely”.
It is too early to say whether Najib’s jailing is the “tipping point”, but there is no doubt that after 30 months of black despair and hopelessness that Malaysia can ever change for the better, the jailing of Najib Razak and the conviction of Rosmah Mansor have given Malaysians a new hope as they see light at the end of the tunnel.
It is now possible to believe that Malaysia can be saved from becoming a kleptocracy, kakistocracy, a rogue and failed state if we achieve a reset of our nation-building principles and policies as set out in the Malaysian Constitution and Rukun Negara namely constitutional monarchy, parliamentary democracy, separation of powers, rule of law, good governance, public integrity, meritocracy, respect for human rights and national unity from our multi-racial, multi-lingual, multi-religious and multi-cultural diversity where there are no first-class and second-class citizens whether based on race, religion or region.
In the early years of nationhood, Malaysia nearly became a Tiger economy. Since then, we have been losing out to one nation after another – whether Taiwan, South Korea, Singapore, Hong Kong or Vietnam.
From all indications, we are slated to lose out to more countries, with China about to overtake Malaysia in the Transparency International (TI) Corruption Perception Index (CPI) before the end of this decade, and unless we quickly buck up and declare an unremitting war against corruption, Malaysia is also likely to lose out to India and Indonesia in future TI CPIs.
DAP, with the Malaysian Malaysia objective, has always been a Malaysian First political party. This does not mean that the Malays, Chinese, Indian, Kadazan and the Iban ethnic groups give up their ethnic and cultural identities, but while preserving our ethnic and cultural ties and identities, we recognise we have a common and overarching identity and bond among the different ethnic groups as Malaysians.
In the early years of the DAP, we rejected the cultural policy of assimilation and fought for an integration policy as our diversity of races, languages, religions and cultures should be a strength rather than a weakness.
Although the UMNO government had openly given up the assimilation policy in the nineties, there are pockets of extremists who have not given up the assimilation objective.
I recently came into possession of a declassified document which showed that DAP leaders had been consistent and loyal to their ideals and beliefs.
This was the statement I made to the police while in police custody at the Kuala Selangor Police Station lock-up under the Internal Security Act after I voluntarily flew back to Malaysia on 18th May 1969.
I was asked about my political views and plans and this was what I told the Police in 1969 as stated in this declassified document:
(a) Malaysia is a multi-racial, multi-lingual and multi-cultural society and a viable Malaysian nation can only be formed if all the races and groups in the country are given an equal stake under the Malaysian sun.
(b) In a multi-racial society like Malaysia, violence and any ideology of force, as for instance advocated by the Communist Party of Malaya (CPM ) can only lead to the disintegration of the country because it quickly degenerates into racial conflict. I therefore deplore force and violence of all forms.
(c) In a multi-racial society, if any racial group feels it is backward, either educationally, economically, culturally, linguistically or politically, then racial antagonism will be created. Every attempt must be made to remove these imbalances between the races and groups.
(d) Poverty is not a communal problem. It is a socio-economic problem. To regard poverty as a racial problem is to increase racial antagonisms in this country.
(e) Democratic socialism can close the gap between the haves and the have-nots of all races.
(f) I want a clean, honest, efficient, incorruptible and effective government.
(g) Only parliamentary democracy can prevent a racial clash. Any other form of government will only lead to racial mistrust.
(h) Communism is unconducive in a multi-racial society like Malaysia.
I was asked by the police about my political beliefs and plans. This is what I said 53 years ago:
(a) Every citizen, regardless of his race, language or religion, regards himself as a Malaysian first and his racial identity secondary;
(b) Malaysians of all races have more in common with one another than with their ‘blood brother’ counterparts be they in China, India or Indonesia. Unless we can achieve this, Malaysia cannot be said to have become “a Nation of Malaysians”.
I said that inside and outside Parliament, my and DAP’s theme would be:
i) all Malaysians must be Malaysian conscious;
ii) to work in unison to make Malaysia an united, harmonious and prosperous nation.
I am now 81 years old. I believe that in the last 53 years since 1969, I have lived by these ideals and commitments. When I contested in five states in Malacca, Selangor, Penang, Perak and Johore in parliamentary elections in the last five decades, it was to advance these political goals and objectives.
When I stood in Tanjong parliamentary seat in 1986, it was to make Penang the frontline state to achieve an united, democratic, free, just and prosperous nation.
I confess that I had not fully realised that this was a political battle which will span several general elections and even generations as it was only in 2008 that we captured Penang State Government.
Tonight, I call on the people of Penang to continue to be in the forefront in the coming decades to make Malaysia a world-class great nation by making everyone in Malaysia, whether Malays, Chinese, Indians, Kadazans or Ibans to be Malaysian First and their ethnic and cultural identities second – the recipe for Malaysia to be a world-class great nation.
(Speech by DAP MP for Iskandar Puteri Lim Kit Siang at the Penang DAP fund-raising dinner in Penang on Sunday, 4th September 2022)
Adakah pemenjaraan Najib Razak akan menjadi titik perubahan untuk orang Melayu, yang membentuk kumpulan majoriti utama di Malaysia, untuk sedar bahawa kita semua perlu utamakan identiti Malaysia dan bukannya Melayu, Cina, India, Kadazan, atau Iban untuk Malaysia berjaya sebagai negara hebat bertaraf dunia?
Sejak pemenjaraan Najib Razak atas sabitan skandal kewangan mega 1MDB dengan penolakan rayuan akhirnya di Mahkamah Persekutuan pada 23 Ogos 2022, saya telah bergelut dengan persoalan berikut:
Sama ada pemenjaraan bekas Perdana Menteri, Najib Razak, akan menjadi titik perubahan untuk orang Melayu, yang membentuk kumpulan majoriti utama di Malaysia, untuk sedar bahawa kita semua perlu utamakan identiti Malaysia dan bukannya Melayu, Cina, India, Kadazan, atau Iban untuk Malaysia berjaya sebagai negara hebat bertaraf dunia?
DAP mempunyai dua tugas, pertamanya, untuk meyakinkan orang bukan Melayu di Malaysia untuk menjadi Malaysian First – bukan untuk melupakan identiti etnik dan budaya masing-masing, tetapi untuk mengutamakan identiti mereka sebagai rakyat Malaysia, sebelum identiti etnik, baik Cina, India, Kadazan, atau Iban. Komitmen ini boleh berubah-ubah, namun penting untuk komitmen terhadap idea mengutamakan identiti Malaysia ini kekal tidak berubah dan tidak berganjak.
Namun, tugas ini tidak mencukupi sekiranya kita tidak dapat meyakinkan orang Melayu, yang merupakan majoriti dominan, untuk bersama menjadi Malaysian First.
Kemudian, datang tugas kedua, untuk meyakinkan orang Melayu untuk menjadi Malaysian First dengan mengutamakan identiti mereka sebagai rakyat Malaysia sebelum identiti etnik mereka.
Kita telah berjaya dengan tugas pertama sebelum ini, namun masih belum berjaya dengan tugas kedua ini.
“Titik perubahan” didefinisikan sebagai “titik di mana satu siri perubahan kecil atau kejadian yang menjadi cukup penting untuk menyebabkan satu perubahan yang lebih besar atau lebih penting” atau “satu masa di mana satu aktiviti, proses, di mana keputusan penting perlu dibuat atau di mana situasi berubah sepenuhnya”.
Masih terlalu awal untuk mengatakan sama ada pemenjaraan Najib ini akan menjadi satu “titik perubahan”. Namun, tidak ada sebarang keraguan lagi yang selepas 30 bulan yang suram mengenai kemungkinan untuk Malaysia berubah menjadi lebih baik, pemenjaraan Najib Razak dan sabitan bersalah Rosmah Mansor telah memberikan rakyat Malaysia harapan baharu apabila kita semua kini dapat melihat cahaya di hujung terowong kegelapan.
Kita kini mempunyai harapan bahawa Malaysia masih boleh diselamatkan dari menjadi sebuah kleptokrasi, kakistokrasi, atau sebuah negara gagal, sekiranya kita berjaya menetapkan semula prinsip dan dasar pembinaan negara kepada prinsip dan dasar yang termaktub dalam Perlembagaan dan Rukun Negara, iaitu, sistem raja berperlembagaan, demokrasi berparlimen, doktrin pemisahan kuasa, kedaulatan undang-undang, tadbir urus yang baik, integriti awam, meritokrasi, hormat terhadap hak asasi manusia, dan perpaduan negara daripada masyarakat berbilang kaum, bahasa, agama, dan budaya di Malaysia, di mana tidak ada pemisahan di antara rakyat kelas pertama atau kelas kedua berdasarkan kaum, agama, atau kawasan.
Dalam tahun-tahun awal negara kita, Malaysia hampir menjadi sebuah Harimau ekonomi. Sejak daripada zaman ini, kita terus menerus ditinggalkan oleh satu demi satu negara – baik Taiwan, Korea Selatan, Singapura, Hong Kong, atau Vietnam.
Dari semua petunjuk yang ada, kita berhadapan dengan kemungkinan untuk ditinggalkan oleh semakin banyak negara, dengan China yang bakal memintasi kedudukan Malaysia dalam Indeks Persepsi Rasuah (CPI) terbitan Transparency International (TI) sebelum penghujung dekad ini, dan melainkan kita berubah dengan cepat dan mengisytiharkan perang secara besar-besaran terhadap rasuah, kita juga bakal ditinggalkan di belakang India dan Indonesia dalam penerbitan TI-CPI yang akan datang.
DAP, dengan matlamat Malaysian Malaysia, sentiasa menjadi parti politik yang mengutamakan Malaysia. Perkara ini tidak bermakna orang Melayu, Cina, India, Kadazan, atau Iban perlu melupakan identiti etnik dan budaya mereka, sebaliknya, dalam memelihara identiti dan hubungan etnik dan budaya kita, kita mengakui yang kita semua mempunyai titik persamaan dan identiti yang dikongsi bersama di antara pelbagai kumpulan etnik sebagai rakyat Malaysia.
Dalam tahun-tahun awal DAP, kita telah menolak dasar asimilasi budaya dan berjuang untuk dasar integrasi budaya, kerana kepelbagaian kaum, bahasa, agama, dan budaya di Malaysia ini sepatutnya menjadi satu sumber kekuatan negara, bukannya satu kelemahan.
Walaupun kerajaan UMNO telah lama menghentikan dasar asimilasi budaya pada tahun 90-an, masih terdapat sekumpulan golongan pelampau yang masih tidak berputus asa dengan matlamat asimilasi ini.
Saya baru-baru ini menerima dokumen yang telah dinyahrahsiakan yang menunjukkan pemimpin DAP sentiasa konsisten dan setia kepada cita-cita dan kepercayaan mereka.
Dokumen ini merupakan keterangan saya semasa dalam tahanan di Balai Polis Kuala Selangor di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri sejurus selepas saya pulang ke Malaysia pada 18 Mei 1969.
Saya ditanyakan mengenai pandangan politik saya dan saya telah katakan perkara seperti berikut yang dicatatkan dalam dokumen ini:
(a) Malaysia adalah sebuah masyarakat pelbagai kaum, bahasa, dan budaya, dan sebuah bangsa Malaysia yang berdaya maju hanya boleh dibentuk sekiranya semua kaum dan kumpulan dalam negara ini diberikan kepentingan yang sama.
(b) bahawa dalam masyarakat pelbagai kaum seperti di Malaysia, keganasan dan sebarang ideologi paksaan, misalnya seperti yang dibawa oleh PKM, yang akan membawa kepada kemusnahan negara kerana perkara ini akan secara pantas membawa kepada konflik perkauman. Oleh itu, saya mengecam paksaan dan keganasan dalam semua bentuk.
(c) bahawa dalam masyarakat pelbagai kaum, sekiranya ada mana-mana kumpulan kaum berasa yang mereka ketinggalan, baik dari pendidikan, ekonomi, budaya, bahasa, atau politik, maka antagonisme perkauman akan wujud. Segala usaha diperlukan untuk menghapuskan ketidakseimbangan di antara kaum dan kumpulan ini.
(d) bahawa kemiskinan bukanlah masalah perkauman. Ia adalah masalah sosio-ekonomi. Untuk menganggap kemiskinan sebagai masalah perkauman hanya akan meningkatkan antagonisme perkauman di dalam negara ini.
(e) bahawa sosialisme demokratik boleh menutup jurang di antara mereka yang berada dan mereka yang tidak berada dari kalangan semua kaum.
(f) bahawa saya mahukan kerajaan yang bersih, jujur, efisien, berdaya tahan terhadap rasuah, dan berkesan.
(g) bahawa hanya demokrasi berparlimen sahaja yang boleh mengelakkan pertembungan perkauman. Sebarang bentuk kerajaan yang lain hanya akan membawa kepada syak wasangka perkauman.
(h) bahawa komunisme tidak kondusif dalam masyarakat pelbagai kaum di Malaysia.
Saya telah ditanya oleh pihak polis mengenai kepercayaan politik dan rancangan saya. Berikut adalah apa yang saya katakan 53 tahun yang lepas:
(a) di mana semua rakyat, tanpa mengira kaum, bahasa, atau agama, menganggap dirinya sebagai pertamanya rakyat Malaysia dan meletakkan identiti kaum di tempat kedua;
(b) di mana rakyat Malaysia dari semua kaum mempunyai lebih banyak persamaan di antara satu sama lain berbanding dengan “saudara sedarah” mereka yang mungkin berada di China Merah/Nasionalis, India, atau Indonesia. Melainkan kita berjaya mencapai matlamat ini, Malaysia tidak boleh dikatakan sebagai telah menjadi “sebuah Negara Rakyat Malaysia”.
Saya telah mengatakan, di luar dan di dalam Parlimen, tema saya dan DAP adalah:
(a) bahawa semua rakyat Malaysia perlu mempunyai kesedaran Malaysia;
(b) untuk bekerjasama menjadi Malaysia sebuah negara yang bersatu padu, harmoni, dan makmur.
Saya kini berusia 81 tahun tahun. Saya percaya dalam 53 tahun yang lepas sejak tahun 1969, saya sentiasa berpegang dengan ideal dan komitmen ini. Semasa saya bertanding di lima negeri, di Melaka, Selangor, Pulau Pinang, Perak, dan Johor di peringkat Parlimen dalam lima dekad yang lepas, semuanya dilakukan untuk membawa cita-cita dan matlamat politik ini.
Semasa saya bertanding di kerusi parlimen Tanjong pada tahun 1986, perjuangannya adalah untuk menjadikan Pulau Pinang negeri barisan hadapan untuk mencapai cita-cita sebuah negara yang bersatu-padu, demokratik, bebas, adil, dan makmur.
Saya mengakui, yang saya tidak sedar sepenuhnya ketika ini, bahawa perjuangan ini adalah satu perjuangan politik yang akan mengambil masa melangkaui beberapa kitaran pilihan raya dan juga melangkaui generasi, memandangkan hanya pada tahun 2008 barulah kita berjaya memenangi kerajaan negeri Pulau Pinang.
Malam ini, saya menyeru kepada orang Pulau Pinang, untuk terus berada di barisan hadapan dalam dekad-dekad yang akan datang, untuk menjadikan Malaysia sebuah negara hebat bertaraf dunia dengan menjadi semua orang, baik Melayu, Cina, India, Kadazan, atau Iban, pertamanya rakyat Malaysia, dengan meletakkan identiti etnik mereka selepas identiti bersama kita semua sebagai rakyat Malaysia, yang merupakan resipi untuk kejayaan Malaysia sebagai sebuah negara hebat bertaraf dunia.
(Ucapan Ahli Parlimen DAP Iskandar Puteri Lim Kit Siang di majlis meraih sumbangan DAP Pulau Pinang, pada hari Ahad, 4 September 2022)
