(Tatal ke bawah untuk kenyataan versi BM)
The best proof of the failure of Rukun Negara after 50 years is that the country has now a Cabinet which has the least number of Ministers who are Malaysian first and their ethnicity or religion second and the most number of Ministers who are first in their ethnicity or religion and Malaysian second.
Is the Cabinet prepared to hold a public event where every Cabinet Minister declares that he or she unconditionally and unequivocally accepts the five Rukun Negara Principles as the basis for the building of a Malaysian nation and that he or she is Malaysian first and their ethnicity or religious affiliation second?
Ten years ago, the Prime Minister, Tan Sri Muhyiddin Yassin said he was Malay first and Malaysian second. Has he developed with the times to become a Malaysian first and Malay second? Is he a Prime Minister for all Malaysians or Prime Minister for only one group of people?
Never before in 63-year history of Malaysia had there been so many negative messages as well as recent events which ran counter to the National Day theme of “Malaysia Prihatin” and the Rukun Negara principles and witnessed by the following
1. Rise of the “Malu Apa” mentality and campaign;
2. Infamous Sheraton Move which brought in a “backdoor” and illegitimate Government;
3. Creeping return of corruption and kleptocracy, with the replacement of professionals by PN MPs in government-linked companies and the spread of the entitlement mentality by political cronies, as evidenced by a deputy minister recommending that his son be appointed a board member to a GLC;
4. One PAS MP who went on a tirade against Christianity and refused to apologise for desecrating the Rukun Negara on the eve of its Golden Jubilee;
5. An up-and-coming Bersatu politician who violated two important Rukun Negara principles on “national unity” and “liberal approach towards the rich and varied cultural traditions” by calling for the closure of vernacular schools – expecting it to be a short-cut to political promotion and fame.
6. Nefarious plot in the durian belt of Pahang to deny justice to the durian farmers and to falsely target them as being opposed to the second Rukun Negara principle of “Loyalty to King and country”.
The Yang di Pertuan Agong has stressed that the five principles of Rukun Negara form the formula of how the various races, religions, cultures and languages can overcome differences and diversity to live in peace and harmony but irreligious and immoral voices are getting louder that while corruption is deplorable, one should support a Muslim leader who is corrupt than an non-Muslim leader who is clean, honest and upright.
Although the Prime Minister said that while the Perikatan Nasional has no election manifesto, it does not mean it has no accountability.
Firstly, how can Muhyiddin so simply and easily disclaimed and reneged on the Pakatan Harapan manifesto of the 14th General Election when he was one of the architects of the Pakatan Harapan coalition at the time?
Secondly, if the Perikatan Nasional government upholds the principle of accountability, why is he been silent on the above-mentioned six violations of the Rukun Negara principles.
Muhyiddin said he is responsible to the people and the minsters are responsible to the people.
Two congratulations to Muhyiddin are in order.
Firstly, for continuing to have a Minister who had unabashedly violated the Covid-19 quarantine SOP and who created history in having over 51,000 netizens endorsing an online petition started by Taufiq Latif calling on him to resign from Cabinet.
Secondly, for the latest Merdeka Centre survey finding of his 69 per cent approval rating. The survey found that while 9 out of 10 Malay and Bumiputera from Sabah and Sarawak gave the Prime Minister the thumbs up, 65% of Indians and only 33% Chinese were satisfied with him.
Muhyiddin has admitted that his administration faced its greatest test in the Covid-19 pandemic.
He said the crisis is unprecedented in Malaysia and across the world, but with the tenacity of the government, the support of frontliners, civil servants and volunteers, and the people’s discipline, the nation was up to the challenge.
I do not agree. The Covid-19 pandemic presented the Muhyiddin government an opportunity to hide its weaknesses and internal contradictions, for Malaysians rallied behind the government in the face of the global disaster.
The Muhyiddin government had at first mishandled the Covid-19 pandemic, causing a second wave of Covid outbreak in March, which reached its peak on April 3.
If not for the Sheraton Move, there would not be a second wave of the Covid-19 outbreak and lockdown of the country.
It is fortunate that Malaysia had contained the second wave of the Covid-19 outbreak, although like the rest of the world, we must be prepared for any resurgence of the coronavirus outbreak – a second wave for most of the countries of the world but a third wave for Malaysia.
Thailand has reported zero local transmission of Covid-19 for 100 consecutive days – a feat which Malaysia had not yet achieved.
Thailand, the first country outside China to report Covid-19 cases in January this year, has reported 3,425 cases and 58 fatalities as compared with a cumulative total of 9,360 cases and 128 fatalities in Malaysia. With a smaller population, Malaysia should have a better record on the Covid-19 epidemic than Thailand.
But the vision for the future of Malaysia is not completely dark and hopeless, and I am most encouraged by a letter to his 75-year-old classmates from the Royal Military College written by an RMC alumni, Yusof Hashim on the occasion of the 63rd National Day.
Yusof wrote:
“I am a Malaysian first, and a Malay second. I pray to God daily, and I believe in the hereafter where all of us will all be asked to account for what we did or did not do while we were alive.
“But I am not excessively and destructively religious. I am unhappy with how my religion has been hijacked for political purposes, and I am angry with the people doing it. I am also angry with the charlatans and titled people who call themselves our leaders.
“I am unhappy with the creeping Arabization of my multi-racial and multi-cultural Malaysia. And I am angry with the dumbing down of the Malay rural population by politicians without integrity, without honour, without honesty and without conscience…
“If you choose silence, and to die without conscience for the state of the country that we are leaving behind for our grandchildren, and their grandchildren, that is your cowardly choice. I choose to say what I feel and although alone I cannot do much to change things, I hope by speaking out, enough people will have their conscience pricked, and our numbers may swell enough to outnumber the living dead. And hopefully, the enlightened will be large enough in number to make a difference.
“For a start, this affirmative action policy has gone on for far too long. Although it has helped a lot of Malays, as a double-edged sword, it is starting to hurt the Malays more than it helps. It has bred a crutch mentality among us Malays, to an extent that initiative and entrepreneurship have atrophied among the Malays. We have become risk-averse. Our people have now come to believe that they cannot achieve anything without government help. Our race has become the object of derision by the more independently successful Chinese. Let us wean the Malays away from affirmative action.
“Let us embrace meritocracy. We need to taste hard work and some failure, for us to learn how to walk without needing crutches.
“The affirmative action policy, when it was first mooted after the dark days of the May 13 affair, was the right thing to do. But half a century later, this policy has bred a cadre of Malay rent seekers and politicians, who exploit this policy to enrich themselves immorally and illegally.
“In the name of helping the Malays, GLCs and GOCs have become instruments to steal and to siphon money from public coffers. The positions of heads of these GLCs and GOCs have systematically been given not to capable and qualified persons, but are rewards reserved for politicians to entice them to leap from one party to another.
“In addition, these positions are also dangled in front of many senior civil servants to buy their complicity in nefarious schemes to bleed the country’s coffers. At the trial of a previous Prime Minister, we heard how senior civil servants meekly carried out the orders of the sitting PM, without acting as the check and balance that there were intended to be.
“No doubt they were eyeing titles and cushy positions at GLCs and GOCs post their retirement from the civil service.
“I say GOCs and GLCs ought to be privatised. Government should only govern, and the private sector should be tasked to do businesses. This will remove the insidious opportunity for politicians to use the GOCs and GLCs as a political tool.
“The effects of this disease is so entrenched today, that we are now derisively labelled as the country with the biggest kleptocracy in the entire world. One of our past Prime Ministers have even been convicted of felony, and yet the dedak-infused still kiss his hands and scream, what is there to be ashamed about, whenever he makes his police-escorted rounds. What have become of these people?
“I worked in the oil industry, and I know that Norway and us started developing our oil and gas industry at about the same time. In fact, both Norway and Malaysia have about the same size of hydrocarbon reserves beneath our land and our seas.
“But while Norway managed their bounty carefully, and today they have one of the world’s largest sovereign fund from oil and gas resources, exceeding one trillion USD in value, Malaysia has a sovereign debt exceeding one trillion.”
…And more.
This letter has given me sustenance in re-energising for the long and hard battle to save Malaysia and confirmed my belief that Malaysia deserves better.
Let all Malaysians, regardless of race, religion, region, gender, age or station be committed to the quest for Malaysia to become an united, top world-class nation by leveraging on the values and assets of the diverse races, religions, languages, cultures and civilizations which meet in confluence in Malaysia!
(Media Statement by DAP MP for Iskandar Puteri Lim Kit Siang in Gelang Patah on Thursday, 3rd September 2020)
===========================
Kegagalan Rukun Negara selepas 50 tahun — bukti terbesarnya adalah Kabinet semasa, di mana hanya segelintir menterinya melihat identiti mereka lebih sebagai seorang rakyat Malaysia dahulu berbanding dengan identiti kaum ataupun agama mereka, dan bukan sebaliknya
Kegagalan Rukun Negara selepas 50 tahun — bukti terbesarnya adalah Kabinet semasa, di mana hanya segelintir menterinya melihat identiti mereka lebih sebagai seorang rakyat Malaysia dahulu berbanding dengan identiti kaum ataupun agama mereka, dan bukan sebaliknya.
Adakah Kabinet bersedia untuk mengadakan satu acara awam di mana setiap Menteri Kabinet mengisytiharkan penerimaan tanpa syarat mereka terhadap kelima-lima prinsip Rukun Negara sebagai asas pembinaan negara bangsa Malaysia, dan bahawa mereka semua adalah rakyat Malaysia dahulu, dan kemudiannya identiti kaum dan agama masing-masing?
Sepuluh tahun lalu, Perdana Menteri Tan Sri Muhyiddin Yassin pernah mengatakan yang beliau adalah seorang Melayu dahulu, kemudiannya barulah seorang rakyat Malaysia. Adakah beliau telah berubah dengan perkembangan zaman untuk menjadi seorang rakyat Malaysia dahulu dan kemudiannya seorang Melayu? Adakah beliau kini seorang Perdana Menteri untuk semua rakyat Malaysia ataupun hanya untuk sekumpulan kaum?
Tidak pernah lagi berlaku dalam 63 tahun sejarah negara kita, terdapat sebegitu banyak mesej-mesej negatif dan juga kejadian-kejadian yang bertentangan dengan tema Hari Kebangsaan “Malaysia prihatin” dan prinsip-prinsip Rukun Negara yang disaksikan seperti berikut:
1. Kemunculan kempen dan mentaliti “Malu Apa”;
2. Langkah Sheraton yang telah menubuhkan kerajaan “pintu belakang”
3. Kedatangan semula rasuah dan kleptokrasi, di mana ahli profesional dalam syarikat milik kerajaan digantikan dengan ahli Parlimen PN, bersama dengan penyebaran mentaliti “berhak” dalam kalangan kroni politik seperti yang ditunjukkan oleh seorang timbalan menteri yang meminta surat sokongan supaya anaknya dilantik ke dalam lembaga pengarah sebuah GLC;
4. Seorang Ahli Parlimen PAS yang telah mengeluarkan kritikan tidak berasas terhadap agama Kristian dan kemudiannya enggan memohon maaf di atas perbuatannya yang menghina Rukun Negara di ambang sambutan Jubli Emasnya ini;
5. Seorang ahli politik Bersatu yang mencabuli dua cita-cita Rukun Negara, “perpaduan negara” dan “satu cara liberal terhadap tradisi-tradisi kebudayaannya yang kaya dan berbagai corak” apabila beliau menyeru supaya sekolah vernakular ditutup — dengan harapan tindakan ini boleh menaikkan nama beliau;
6. Rancangan buruk di kawasan kebun durian di Pahang untuk menafikan keadilan terhadap pekebun durian dan pada masa yang sama cuba menggambarkan mereka sebagai melawan prinsip kedua Rukun Negara, “Kesetiaan kepada Raja dan Negara”.
Yang Dipertuan Agong telah menekankan yang kelima-lima prinsip Rukun Negara ini membentuk satu formula untuk membolehkan pelbagai kaum, agama, budaya, dan bahasa untuk mengatasi perbezaan di antara satu sama lain untuk hidup bersama dalam keadaan yang aman dan harmoni, terdapat suara-suara sumbang yang berlawanan dengan ajaran agama dan moral yang kini semakin kuat yang cuba mengatakan walaupun perbuatan rasuah itu buruk dan perlu dijauhi, seorang pemimpin beragama Islam yang terlibat dengan rasuah perlu disokong berbanding dengan pemimpin bukan Islam yang bersih dan jujur.
Walaupun Perdana Menteri telah mengatakan walaupun Perikatan Nasional tidak mempunyai apa-apa manifesto pilihan raya, ini tidak bermakna ia tidak mempunyai akauntabiliti.
Pertamanya, bagaimanakah Muhyiddin boleh dengan sewenang-wenangnya mengabaikan Manifesto PRU14 Pakatan Harapan sedangkan beliau adalah salah seorang arkitek utama Pakatan Harapan pada masa itu?
Keduanya, jika kerajaan Perikatan Nasional ini masih memegang kepada prinsip akauntabiliti, mengapa beliau hanya berdiam diri terhadap keenam-enam kejadian yang mencabuli semangat Rukun Negara di atas?
Dua “tahniah” untuk Muhyiddin.
Pertamanya kerana mempunyai seorang Menteri yang tanpa segan silu melanggar SOP kuarantin Covid-19 dan mencipta sejarah dengan mempunyai hampir 51,000 orang menandatangi petisyen supaya beliau meletakkan jawatan.
Keduanya, di atas hasil dapatan kajian Merdeka Centre yang mendapati beliau mempunyai tahap sokongan setinggi 69 peratus. Kajian tersebut mendapati walaupun 9 daripada 10 orang Melayu dan Bumiputera daripada Sabah dan Sarawak berpuas hati dengan Perdana Menteri, 65% orang India dan hanya 33% peratus orang Cina yang berpuas hati dengan beliau.
Muhyiddin telah mengaku yang pentadbiran beliau berhadapan dengan ujian terbesar dalam mengendalikan wabak Covid-19.
Beliau mengatakan krisis seperti ini tidak pernah lagi berlaku di Malaysia mahupun di mana-mana negara lain, tetapi dengan ketabahan kerajaan, sokongan daripada petugas barisan hadapan, kakitangan awam, dan sukarelawan, berserta dengan disiplin rakyat, negara kita mampu berhadapan dengan cabaran ini.
Saya tidak bersetuju. Wabak Covid-19 ini telah memberikan ruang kepada kerajaan Muhyiddin untuk menyorokkan kelemahan dan perbalahan dalamannya, kerana kebanyakkan rakyat Malaysia menyokong usaha kerajaan untuk melawan bencana ini.
Kerajaan Muhyiddin pada mulanya telah tersilap dalam mengendalikan wabak ini, sehingga berlakunya gelombang kedua wabak ini yang memuncak pada 3 April.
Jika tidak kerana Langkah Sheraton, tidak sepatutnya terjadi gelombang kedua ini dan tidak perlulah kawalan pergerakan di seluruh negara.
Kita bernasib baik kerana berjaya mengekang penularan gelombang kedua wabak Covid-19 ini, walaupun seperti kebanyakkan negara di seluruh dunia, kita harus sentiasa bersedia untuk sebarang penularan semula wabak ini — kejadian gelombang kedua untuk kebanyakkan negara, tetapi satu gelombang ketiga untuk Malaysia.
Thailand telah melaporkan sifar jangkitan tempatan untuk tempoh 100 hari berturut-turut — satu kejayaan yang belum dapat dilihat di Malaysia.
Thailand merupakan negara pertama di luar China yang melaporkan jangkitan Covid-19 pada bulan Januari tahun ini. Negara tersebut telah mencatatkan 3,425 jangkitan dengan 58 kematian berbanding dengan angka 9,360 kes dan 128 kematian di Malaysia. Dengan jumlah penduduk yang lebih kecil, kita seharusnya mempunyai rekod yang lebih baik berbanding dengan Thailand.
Namun masa depan negara tidaklah segelap yang dibayangkan, dan saya bersemangat selepas membaca sepucuk surat daripada alumni Maktab Tentera Diraja, Yusof Hashim kepada rakan sekelas beliau sempena Hari Kebangsaan ke-63.
Yusof menulis:
“Pertamanya, saya rakyat Malaysia, dan keduanya saya seorang Melayu. Saya berdoa kepada Tuhan setiap hari, dan saya percaya pada akhirat di mana kita semua akan diminta untuk menjelaskan apa yang kita lakukan atau tidak lakukan semasa kita masih hidup.
“Tetapi saya tidak terlalu beragama atau menjauhi agama. Saya tidak senang dengan bagaimana agama saya dirampas untuk tujuan politik, dan saya marah dengan orang-orang yang melakukannya. Saya juga marah dengan para penipu yang menggelar diri mereka sebagai pemimpin kita.
“Saya tidak gembira dengan Arabisasi Malaysia yang berbilang kaum dan budaya. Dan saya marah dengan penghinaan penduduk luar bandar Melayu oleh ahli politik tanpa integriti, tanpa kehormatan, tanpa kejujuran dan tanpa hati nurani …
“Jika anda memilih untuk berdiam diri, dan mati tanpa hati nurani terhadap keadaan negara yang kita tinggalkan untuk cucu-cucu kita, dan cucu-cucu mereka, itu adalah pilihan anda. Saya memilih untuk mengatakan apa yang saya rasakan dan walaupun secara bersendirian saya mungkin tidak dapat mengubah sesuatu, saya harap dengan meluahkan fikiran saya, cukup ramai orang yang akan tergerak hati nurani mereka, dan sejumlah kita mungkin cukup ramai untuk mengatasi jumlah hati yang telah mati. Dan mudah-mudahan, mereka tersedar ini akan cukup ramai untuk membawa perbezaan.
“Sebagai permulaan, polisi tindakan afirmatif ini telah berjalan terlalu lama. Walaupun ia telah membantu ramai orang Melayu, ianya ibarat pedang bermata dua, ia mula membawa lebih banyak keburukan kepada orang Melayu daripada menolong mereka. Polisi ini telah membawa mentaliti memerlukan tongkat di kalangan kita orang Melayu, sehinggakan inisiatif dan semangat keusahawanan terbantut di kalangan orang Melayu. Kita jadi takut terhadap risiko. Orang-orang kita sekarang telah percaya bahawa kita tidak dapat mencapai apa-apa tanpa bantuan pemerintah. Kaum kita telah menjadi objek ejekan oleh orang Cina yang lebih berjaya tanpa bantuan. Marilah kita memisahkan kaum kita dari tindakan afirmatif ini.
“Mari kita terapkan meritokrasi. Kita perlu berkerja keras dan merasai beberapa kegagalan, untuk kita belajar berjalan tanpa memerlukan tongkat.
“Dasar tindakan afirmatif, semasa pertama kali diperdebatkan selepas hari-hari gelap 13 Mei, adalah tindakan yang tepat. Tetapi setengah abad kemudian, dasar ini telah melahirkan kader pemakan sewa dan ahli politik Melayu, yang memanfaatkan polisi ini untuk memperkayakan diri mereka secara haram dan tidak bermoral.
“Atas nama menolong orang Melayu, GLC dan syarikat milik kerajaan telah menjadi instrumen untuk mencuri dan mengeluarkan wang dari kantung awam. Kedudukan ketua-ketua GLC dan syarikat milik kerajaan ini secara sistematik tidak diberikan kepada orang-orang yang berkebolehan dan berkelayakan, tetapi dijadikan ganjaran yang kepada ahli politik untuk memikat mereka untuk melompat dari satu pihak ke pihak lain.
“Di samping itu, jawatan-jawatan ini juga ditayang di depan ramai pegawai kanan kerajaan untuk melibatkan mereka dalam skema jahat untuk menghabiskan wang negara. Dalam perbicaraan seorang mantan Perdana Menteri, kita dapat dengar bagaimana pegawai kanan kerajaan dengan lemah lembut melaksanakan perintah PM, tanpa melakukan semak imbang yang sepatutnya.
“Tidak diragukan lagi mereka memerhatikan gelaran dan jawatan yang selesa di GLC dan syarikat milik kerajaan ini sebagai rancangan pasca-persaraan perkhidmatan awam.
“Saya percaya syarikat milik kerajaan dan GLC harus diswastakan. Kerajaan sepatutnya fokus hanya kepada pentadbiran, dan sektor swasta harus dibenarkan untuk menjalankan perniagaan. Perkara ini akan menghapuskan peluang ahli politik untuk menggunakan syarikat milik kerajaan dan GLC sebagai alat politik.
“Kesan penyakit ini begitu kuat sehingga hari ini, sehingga sekarang kita dicerca sebagai negara dengan kleptokrasi terbesar di seluruh dunia. Bahkan, selepas seorang mantan Perdana Menteri kita dihukum kerana melakukan kesalahan, para pemakan dedak yang terjangkit masih mencium tangannya dan menjerit, “nak malu apa?”, semasa beliau meronda negara dengan ditemani pengawal polis . Apa yang telah terjadi pada mereka ini?
“Saya bekerja dalam industri minyak, dan saya tahu bahawa Norway dan kita mula mengembangkan industri minyak dan gas kita pada waktu yang sama. Sebenarnya, kedua-dua Norway dan Malaysia mempunyai ukuran simpanan hidrokarbon yang hampir sama di bawah tanah dan laut kita.
“Tetapi sementara Norway menguruskan anugerah mereka dengan teliti, dan hari ini mereka memiliki salah satu dana terbesar di dunia hasil sumber minyak dan gas, melebihi nilai satu trilion USD, Malaysia mempunyai hutang negara melebihi satu trilion.”
… Dan banyak lagi.
Surat ini telah menyegarkan saya, untuk menggerakkan semula perjuangan untuk menyelamatkan Malaysia dan mengesahkan kepercayaan saya bahawa Malaysia boleh berubah untuk menjadi lebih baik.
Marilah kita semua, sebagai rakyat Malaysia, tanpa mengira kaum, agama, kawasan, jantina, atau pun umur, untuk kekal komited terhadap perjuangan untuk sebuah negara berkelas dunia yang bersatu-padu dengan menggembelengkan nilai dan aset daripada kepelbagaian kaum, agama, budaya, dan bahasa yang bertemu di Malaysia ini.
(Kenyataan Media Ahli Parlimen DAP Iskandar Puteri Lim Kit Siang di Gelang Patah pada hari Khamis 3 September 2020)